I castögni


L'aut dì mi 's'eva 'nt 'l'ort
ch'i pansava ai mei rogni,
ma stava ben atent
ai méi pianti 'd castögni,
e cun la cua 'dl'öcc
sun vist trei vilegiànt
che mi seva chi ch'i eru
e i cürava da tant.

Cun aria da 'ndè a spass
e '1 sachèt a 'n sacogia
al pàri '1 va davanti
e lu vuggh 'ca sbarlògia.
Pòi a 's quàta par tèra
l fa finta ´d lighé i scarpi,
e i castögni furnissu
'n ti söi sacògi larghi.

Mi sun pudünu più,
sun drisàmi sü 'n péi
e sun digghi: "Bei ladri
ch'i giru süi santéi"
Ciöl l'è diventà russ
e cun aria rabià
as gira 'd la mè pàrt
e '1 tàca 'na vusà.

"Le castagne cadute
non sono di nessuno,
le lasciate marcire,
facciamo un po' per uno!".
"Ah no, adès l'è trop,
parché anca '1 prà l'è mè,
neu via, fòra di péi
e vardèvi gnanca 'n dré;
i 'm pesti anca l'argorda
par la mea vègia vacca
ch'l'è 'ntla stàla 'ch'la specia
e a st'ura l'è anca stracca.
I castögni 'sa crumpu
anca 'nt al verduré
e s'i marciu par tèra
sar pöi un mè afé.

'Sti pianti l'è 'mpiantài
la nona Filicina
'ch l'è scampà fin cent'agn
mangiandji la matina
cocci 'n 'tl'ava e masciai
cun lacc e cun la grèma
parché anca sensa dencc
à va giù tüt ansèmma".

Cui sciur, ch'a vardè ben
l'eva mia tantu sciur,
l'è vardàmi da stort,
l'è vardàmi da scur.
"Non capisco il dialetto,
se parla in italiano
vedrà caro vecchietto
che forse c'intendiamo"

"Vecchietto a chi? A mi?
Io ci ho la ranza in mano,
ci ho qualche annetto, sì,
ma corro mica piano.
Per intendersi intendo,
caro del mio volpone,
so usare le cative
invece che le buone.


Fora dal mè terén
e dalle mie bargolle
se no vi faccio piangere
anche sensa cigolle".

S'in capì lu sö mia,
ma sö ch'in ben scapài:
d'alura sun più vistji
caminé süi mei prài.
Sun bütaghi 'n cartél:,
"Attenti a cosa fate
giù le mani da tutto:
castögne invelenate".


Gian da San Gràa
Gianfranco Caimi
(Camasco)